υποπερικλώμαι

-άομαι, Α

παρουσιάζω ελαφρά κλίση προς κάτι («φύλλα πλατύτερα πρὸς τὴν γῆν καὶ ὑποπερικλᾱται», Διοσκ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὑπ(ο)-* + περικλῶ «λυγίζω και σπάζω»].